Լրացրո՛ւ բաց թողած տառերը և կետադրի՛ր։
Գարուն էր։ Բնությունը ապաքինվող արտահարվածի պես նայում էր թախծախառն ժպիտով։ Գարունը նոր էր լցվում նրա երակների մեջ և նա անր-ում էր աչքերը տամկությամբ լի։ Հևում էր անհուն տենչանքով։ Ծառերը լցվել էին թացությամբ, և վարդագույն վանքը ձորափին լռել էր ինքնամփոփ։
Մի ապաշխարհող վանական, խստահայաց ու թախծոտ ձյունաթոր մորուքով նստած ձորապռնկի ժայռին, խորասույզ նայում էր ներքև՝ դեպի ջրաղացը, որի միափեղկ նեղլիկ դռնակից ժրաջան՝ մրջյունի պես ելումուտ էր անում մի կորամեջք մարդ։ Վանքի մերձակա քողտիկից, դուրս եկավ մի ուրիշ վանական՝մի պարկ շալակին մագաղաթի ձեռագրեր էր բերում։ Վանական ընկերը վերցնելով մագաղաթի փաթեթը, սկսեց հետաք-ին զնել ինչ-որ տող անվերջանելի էր և խիստ շահագրգռել էր նրան։
Комментариев нет:
Отправить комментарий