«Ծնվում ենք ակամա, ապրում ենք զարմացած, մեռնում ենք կարոտով…»
Իմ կարծիքով այս նախադասությունը արտահայտում է պատմվածքի իմաստը: Այս նախադասության հետ ես համաձայն չեմ միայն այն մասում որ մենք ապրում ենք զարմացած: Իմ կարծիքով մենք ապրում ենք արկածախնդիր: Մենք ապրում ենք արկածախնդիր որպեսզի հետաքրքրացնենք և վայելենք մեր կյանքը: Եթե մարդը չի վայելում իր կյանքը ապա նրա ապրելը անիմաստ է: Եթե մարդը վարի անհետաքրքիր և ոչ արկածներով լի ապա նա մեռնելուց ուղղակի չի կարողանա հիշել իր կյանքի վառ դրվագները: Իմ կարծիքով այս մահվան հիշողություններից ամենավառը լինելու են սիրող անձի հիշողությունները: Ճիշտ է կարող են լինել և լավ և վատ հիշողություններ բայց մեկ է դրանք ամենավառ հիշողություններն են:
