«Թմկաբերդի Առումը» պոեմը հայրենասիրության և դավաճանության, չարի ու բարու, լավ ու վատ արարքի մասին է: Պոեմի գլխավոր իմաստը՝ դա լավ գործի գովքն է: Մարդն անցողիկ է, բայց նրա գործն անմահ է: Լավ գործը մարմնավորում է Թմկա բերդի իշխան Թաթուլը: Նրան զուգընթաց Թումանյանը ստեղծել է դավաճան թմկա տիրուհուն: Թմկա տիրուհին սիրում էր իր ամուսնուն բայց նա ավելի շատ գերադասում էր փառքը և հարբեցնելով Թաթուլին և իր զորքին՝ թշնամուն է մատնում թմբա բերդը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий