Այս պատմվածքը շատ դաստիարակչական է:Պատմվածքում նկարագրվում է ծերերի կյանքը ծերանոցում, որոնց լքել են իրենց զավակները:Իմ կարծիքով մորոքույր Ադան կերակրում էր թռչուններին որպեսզի միշտ հիշեր իր զավակներին:Եվ չնաշած այդ սենյակի մյուս երկու ծերերը միշտ հիշեցնում էին մորաքույր Ադային իր երեխաների մասին և ցանկանում էին տխրեցնել նրան, դա նրանց չէր հաջողվում, որովհետև մորաքույր Ադան շատ բարի էր և միշտ բարություն էր անում կերակրելով սոված թռչուններին:Սա մեծ խրատ է այն մարդկանց որոնք լքում են իրենց ծնողներին և գցում ծերանոց:
Комментариев нет:
Отправить комментарий