Գրականություն

Առաջադրանք

1․ Կարդա պատմությունը, վերնագրիր։

2․Նկարագրիր քո զգացումները։
3․Պատմությունը փոխիր այնպես, ինչպես կուզեիր այն ավարտվեր, հիմնավորիր։

                                                              Անշնորհք որդին
 

 Մայրս միայն մեկ աչք ուներ: Ես նրան տանել չէի կարողանում, ամաչում էի նրա պատճառով, որ ստիպված եմ միշտ տանել այդ ամոթանքը: Նա աշխատում էր դպրոցում, խոհարարուհի էր: Մի անգամ մայրս եկավ ինձ դպրոցից տուն տանելու, հատակը գնաց ոտքերիս տակից... փախա նրանից, որպեսզի դասարանցիներս չտեսնեն: Հաջորդ օրը դասընկերս հարցրեց.
 - Մայրդ մի աչքանի՞ է։
Ես մորս սկսեցի ավելի շատ ատել: Երբ գնացի տուն, ասացի այն, ինչ մտածում էի, ասացի, որ ավելի լավ կլիներ, եթե նա մեռներ, գոնե ստիպված չէի լինի նրա պատճառով այդքան ամաչել: Հետո սկսեցի շատ աշխատել ու գնացի Սինգապուր՝ ուսումս շարունակելու, ամուսնացա և արդեն ունեի իմ երեխաները, երջանիկ էի, բայց մի օր էլ մայրս եկավ հետևիցս՝ Սինգապուր: Երեխաներս նրան տեսնելով` վախեցան: Ես նրան դուրս արեցի տնից... Նա անխոս հեռացավ: Մի անգամ էլ ընկերներս ասացին, որ հավաքվում են։ Գնացի... Հետաքրքրության համար այցելեցի հին տունս, հարևանուհին ասաց, որ մայրս մահացել է և ինձ տվեց մի նամակ։
Նամակում գրված էր. «Տղաս, կներես ամեն ինչի համար, կներես, որ վախեցրեցի երեխաներիդ, կներես, որ եկա քո տուն, շատ կուզեի ողջ լինել, որ գոնե հեռվից տեսնեի քեզ: Ե՞րբ կգաս։ Գիտե՞ս, երբ դու փոքր էիր, քեզ հետ դժբախտ դեպք պատահեց` կորցրիր աչքդ, ես իմը տվեցի քոնի փոխարեն, և հիմա ես ուրախ եմ, որ դու ես տեսնում այդ աչքով...
 Մեծ սիրով՝  քո մայր»...